25. FASIL: HÂRİS B. HİŞAM'IN MÜSLÜMAN OLMASI

 

Mekke fetholunduğu gün, Hâris bin Hişam, Abdullah b. Ebî Rabîa ile birlikte Ümmühânî binti Ebî Tâlib'in hanesine gittiler ve onun himâyesine sığındılar ve 

‘Biz senin himâyendeyiz' dediler. Ümmühânî de onları himâyesine aldı. Daha sonra Hz. Ali de onların bulunduğu eve geldi. Onları görünce kılıcını kınından çekti. Fakat Ümmühânî onlarla Ali'nin arasına girdi ve onun boynuna sarılarak 

‘Sen bütün insanlar arasında bunu benim evimde mi yapacaksın? Önce beni öldür, sonra onları' dedi. Hz. Ali, kızkardeşine 

‘Sen müşriklere eman mı veriyorsun?' dedi ve çıktı. Ümmühânî der ki: “Hz. Peygamber'e gittim ve ona şöyle dedim: 

Ey Allah'ın Rasûlü! Benim annemin oğlu Ali'den çektiğim nedir? Elinden neredeyse kurtulamayacaktım. Müşriklerden olan iki kişiyi himayem altına aldım. O ise öldürmek için onlara hücum etti. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.v)  

‘Onun böyle bir hakkı yoktur. Sen kime eman veriyorsan biz de ona eman veririz. Senin himâyene aldığını biz de himâyemize alırız' dedi. Bunun üzerine eve döndüm. Onlara bu haberi verdim. Onlar da evimden çıkarak kendi evlerine gittiler. Daha sonra birisi gelip Hz. Peygamber'e Hâris b. Hişam ile Abdullah b. Ebî Rabîa'nın yakınları arasında oturup boyalı elbiseler içerisinde gururlu bir şekilde kendilerini övüp durduğunu haber verdi. Hz. Peygamber (s.a.v)  

‘Onlara dokunulamaz. Çünkü biz kendilerine eman verdik' buyurdu. Hâris b. Hişam şöyle diyor: 

“Hz. Peygamber'e görünmekten utanıyordum. Çünkü şimdiye kadar beni her yerde müşriklerle beraber gördüğünü düşünüyordum. Sonra onun merhametini düşündüm ve mescidin içinde bulunduğu bir sırada yanına gittim. Beni güler yüzle karşıladı, yanına varıncaya kadar da bekledi. Selam verdim ve şehadet getirdim. Şöyle buyurdular: 

‘Allah'a hamdolsun ki seni hidâyete erdirdi. Senin gibi bir insan İslâm'ı nasıl tanımaz?' Andolsun ki İslâm tanınmayacak gibi değildir”[1]

[1] Hakim, III/277 (Abdullah b. İkrime'den)

Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu's-Sahabe, sf : 1/167.