Hz. Peygamber'in, Saffan'a Eman Alameti Olarak Sarığını Göndermesi

 

Böylece Umeyr, Saffan'ın arkasından yola çıktı ve 

‘Hz. Peygamber (s.a.v)  sana eman verdi' dediyse de 

‘Hayır! Allah'a yemin ederim, benim tanıdığım bir alameti peygamberden getirmedikçe ben dönmem' dedi. Hz. Peygamber, Umeyr'e 

‘Benim sarığımı götür' dedi. Umeyr de sarığı alarak Saffan'ın yanına geldi. Ona 

‘Ey Eba Veheb! İnsanların en hayırlısının, akrabalık bağlarını en fazla gözetenin ve insanların en doğrusunun yanından geliyorum. Onun şerefi senin şerefindir. İzzeti senin izzetindir. Saltanatı senin saltanatındır. Nefsin hakkında sana Allah'ı hatırlatıyorum, gel kendine bu kadar zulmetme' deyince, Saffan 

‘Öldürülmekten korkuyorum' dedi. Umeyr 

‘Hz. Peygamber (s.a.v)  İslâm'a girmen için seni çağırıyor. Eğer bu senin hoşuna giderse ne âlâ. Aksi takdirde iki ay sana mühlet verecektir. O, sözünde durmak bakımından bütün insanlardan daha fazla sadıktır. Ayrıca bana inanman için sarığını da gönderdi. Bak bakalım bu onun sarığı değil mi?' dedi. Saffan sarığı tanıdı ve 

‘Evet bu onun sarığıdır' dedi ve Umeyr'le beraber yola çıkıp Hz. Peygamber'in yanına geldiler. Mescide girdiklerinde Hz. Peygamber (s.a.v)  ikindi namazını kıldırıyordu. Onlar da ayakta durup beklediler. Saffan, Umeyr'e 

‘Bunlar günde kaç vakit namaz kılıyorlar?' diye sordu. Umeyr 

‘Beş vakit kılıyorlar' dedi. Saffan 

‘Muhammed mi bunların önünde imamlık yapıyor?' diye sordu. Umeyr 

‘evet' dedi. Hz. Peygamber (s.a.v)  selam verdiği zaman Saffan 

‘Ey Muhammed! Umeyr b. Vehb senin sarığını bana getirdi, senin beni davet ettiğini söyledi, eğer yapacağı teklif hoşuna giderse kabul edersin, yoksa sana iki ay mühlet verecek, dedi'. Hz. Peygamber (s.a.v)  

‘Ey Eba Vehb! Otur hele, sonra konuşalım' dedi. Saffan 

‘Hayır, şimdi konuşmadıkça oturmayacağım' dedi. Hz. Peygamber (s.a.v)  

‘Sana dört ay mühlet verdim' deyince, Saffan oturdu.[1]

[1] Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu's-Sahabe, sf : 1/163-164.