32. FASIL: UMEYR B. VEHB EL-CUMHÎ'NİN DÂVETİ VE MÜSLÜMAN OLMASI

 

Umeyr b. Vehb'in Saffan b. Ümeyye ile Olan Hadisesi

- Umeyr b. Vehb el-Cumhî Bedir hadisesinden az bir zaman sonra Saffan b. Ümeyye'nin hicr'inde, yani Kâbe'de ona tahsis edilmiş olan yerde oturuyorlardı. Umeyr, Kureyş'in şeytanlarından birisi olup Hz. Peygamber (s.a.v)  ile ashâbına eziyet edenlerdendi. Hz. Peygamber (s.a.v)  Mekke'de iken onun elinden az çekmemişti. Oğlu Vehb ise Bedir'de esir alınanlar arasındaydı. Umeyr, leşleri kuyuya atılan Mekke ölülerinden ve Bedir'de aldıkları yaralardan bahsetti. Saffan 

Andolsun, bu olanlardan sonra artık yaşamanın bir tadı yoktur!' dedi. Umeyr: 

‘Doğru söyledin. Eğer boynumda, veremediğim bir borç ve benden sonra helak olacaklarından korktuğum bir ailem olmasaydı, Muhammed'i öldürmek için derhal biner giderdim. Çünkü benim onlara gitmemin bir nedeni de vardır: Oğlum onların elinde esirdir' dedi. Saffan b. Ümeyye bu konuşmayı fırsat bilerek Umeyr'e şöyle dedi: 

‘Borcun benim boynuma olsun. Ben onu öderim. Senin çocukların da benim çocuklarımla beraber olsun. Hayatta oldukları müddetçe onlara ben bakarım. Bana genişlik veren hiç bir şeyi de onlardan esirgemem!' Umeyr 

‘O halde bu durumu bir sır olarak sakla!' dedi. Saffan da 

‘Olur' dedi. Sonra Umeyr emretti; kılıcı keskinleştirildi ve üzerine de zehir sürüldü. Sonra Medine'ye gitti. Oraya ulaştığında, mescide gidip devesini oraya bağladı. O sırada Hz. Ömer de mescidde oturmuş bazı müslümanlarla, Allah'ın Bedir'de kendilerine yaptığı ikramdan ve düşmanlarının kalplerine korku salmasından bahsediyordu. Tam o sırada Umeyr b. Vehb gözüne takıldı. Hz. Ömer 

‘Bu köpek, Allah'ın düşmanı Umeyr b. Vehb'dir ve ancak bir şer için gelmiştir. Aramızı bozan ve Bedir'de bizim kaç kişi olduğumuzu tahmin eden de budur' dedi.[1]

[1] Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu's-Sahabe, sf : 1/179.