Şurahbil b. Hasene'nin Bu Konuda Hz. Peygamber'le Olan Kıssası

 

- Şeffa binti Abdullah anlatıyor: Hz. Peygamber'e geldim. Ondan yardım istedim. Hz. Peygamber (s.a.v) benden özür diledi. Ben de Peygamber'i kınıyordum. Namaz vakti geldi, ben çıktım. Kızımın hanesine gittim. Kızım Şurahbil b. Hasene ile evliydi. Baktım Şurahbil evdedir, ona

“Namaz başladı, sen hâlâ evdesin!” dedim. Ve bu sefer de Şurahbil'i kınadım. Şurahbil

“Ey teyze! Beni kınama. Bir elbisem vardı, Rasûlullah (a.s.m) onu benden emaneten aldı, onunla cemaata gitti” dedi. Ben

“Anam babam sana feda olsun ya Rasülallah! Ben de sabahtan beri seni kınıyordum. Halbuki elbisen dahi yokmuş. Ben bunu bilmiyordum” dedim. Şurahbil

“Rasûlullah'a emanet verdiğim elbise de yamalıydı” dedi.[1]

________________________________________

[1] Terğib, III/397 (Tabarani ve Beyhaki'den); Kenzü'l-Ummal, IV/41; İsabe, II/271; Hakim, Müstedrek, IV/58.

Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu's-Sahabe, sf : 1/315.